wevende vrouw in Siantar
Het werkbezoek begon begin juni in Siantar, waar we het project van Pak Milton bezoeken. Siantar is een stad in Noord Sumatra, gelegen tussen palmolie- en rubberplantages. Een groot gedeelte van de mensen leeft als dag arbeider, vaak niet in loondienst, met lonen vaak niet hoger 3 euro per dag. Omdat mensen vaak geen land bezitten zijn mogelijkheden om op een andere manier aan inkomen te komen erg moeilijk en door de fluctuatie van prijzen op de markt is hun inkomen niet stabiel. Vrouwen voorzien in hun inkomen door verzamelen van plastic (flessen), wat ze vervolgens weer verkopen aan de fabriek of door dagarbeid (het schoonmaken van uitjes),weven of naaien. Als er een overschot aan plastic is zakken de prijzen. Pak Milton heeft het afgelopen jaar een aantal vrouwen begeleid, die we hebben aangemoedigd om zelf te ondernemen door het schenken van een klein bedrag die ze konden besteden aan een inkomen genererende activiteit naar keuze. De vrouwen gingen kippen houden, vis kweken, cakes en koekjes bakken of een klein winkeltje beginnen. We hebben alle vrouwen bezocht en merkten dat het project zinvol was, omdat ze elkaar hebben gesteund als het leven zwaar was en ook meer zelfvertrouwen hadden gekregen om zelf iets te ondernemen. Een aantal vrouwen was succesvol in het ondernemen, een aantal nog niet. Het elkaar ondersteunen is een grote kracht van deze groep. Pak Milton is ook erg begaan met de situatie van de kinderen in zijn buurt. Er zijn een aantal kinderen die niet kunnen lezen en schrijven hoewel ze wel naar school gaan. Bij verder onderzoek blijkt de persoonlijke situatie van de kinderen vaak heel treurig is. Weinig aandacht van de ouders omdat deze erg arm zijn en moeten werken, soms zieke ouders of gebroken gezinnen. Sosoi is bezig om hier samen met Milton en anderen hier iets aan te doen.
dag arbeiders die uitjes schoonmaken voor zo’n 3 euro per dag.
Tijdens ons bezoek maakten we ook kennis met Frans Sipayung, een gedreven basisschoolleraar die in zijn dorp kinderen leert lezen en schrijven, die door armoede niet in staat zijn om naar school te gaan, omdat ze mee moeten helpen met hun ouders. Daarnaast organiseert hij ook veel voor de kinderen die na de basisschool vanwege armoede niet verder kunnen studeren. Hij heeft een leeszaal opgericht waar kinderen 2 maal in de week terecht kunnen. Hij doet dit al 3 jaar en we willen dit concept nu ook verder doorvoeren in Siantar samen met Milton. Hiervoor is een aanvraag gedaan bij Wilde Ganzen en een aantal andere stichtingen om de faciliteiten van de leeszaal te verbeteren.
activiteiten bij de leeszaal
Project economische ontwikkeling van een groep transgenders in Yogyakarta
In Yogyakarta werken we al een tijd samen met een organisatie die de situatie van transgenders probeert te verbeteren. Er is een ouderenhuis waar oude transgenders hun oude dag kunnen doorbrengen op een veilige plaats en er is een gezondheidscentrum, waar transgenders op HIV worden gecontroleerd en waar ze terecht kunnen voor medicijnen en ook psychologische/sociale hulp.
Tijdens de corona tijd is men met hulp van Sosoi begonnen met de verbouw van groentes op het erf. De aanvoer van voedsel stagneerde omdat reizen niet meer mogelijk was en daarmee werd de zelfvoorziening verbeterd. Er zijn 2 leden die na corona zijn doorgegaan met de verbouw van groentes en met behulp van Sosoi land hebben gehuurd. Zij leven nu van de verbouw en verkoop van groentes.
Gebrek aan geld en geld lenen met hoge rentes van mensen die misbruik maken van anderen is een probleem die bij alle leden van de organisatie speelt. Wij hebben daarom Seruni geholpen met de aankoop van een voedselkar waarmee op verschillende plaatsen in de stad voedsel verkocht kan worden. Hiermee krijgen de leden de mogelijkheid om zelf in hun inkomen te voorzien. Als dit aanslaat kunnen we dit verder uitbreiden. Om te voorkomen dat de leden diep in de schulden raken door geld te lenen van woekeraars is een spaar/leensysteem opgezet waarmee leningen aan leden kunnen worden verstrekt tegen een rente die gezamenlijk is bepaald. Er zit nu een bedrag van zo’n 700 euro in de pot, die ook aangroeit omdat de leden elke maand rente betalen. Zo kunnen er steeds meer leden worden geholpen. Verder zijn er naaimachines gekocht en worden er dit jaar nog naailessen en batiklessen gegeven aan leden die hierin geïnteresseerd zijn. Als dit voldoende resultaat oplevert kunnen we de activiteiten verder uitbreiden.
Het gezondheidscentrum waar de psycholoog en maatschappelijk werker overleggen
De voedselkar
batikworkshop waarin kleurstoffen worden gebruikt afkomstig uit de natuur
Ontwikkeling van gemeenschappen op Sumba
Na het succes in Lumbu Manggit, waar we in 2022 een gemeenschapshuis en sportvelden hebben aangelegd hebben we eind 2022 voorbereidingen gedaan voor een gemeenschapshuis en sportvelden in een ander dorp. Aanleiding was dat we zagen dat in dorpen ver van de hoofdstad Waingapu er weinig faciliteiten zijn voor kinderen en jonge mensen. Muziek maken (op de gong slaan en zingen) zijn belangrijke onderdelen van de Sumbanese cultuur. Op begrafenissen en huwelijksfeesten wordt gedanst en op de gong geslagen, maar dit gebruik wordt steeds minder door de modernisering. Jonge mensen leren steeds minder de dansen van vroeger, terwijl veel van de samenleving nog erg traditioneel is. Aan de andere kant willen jonge mensen ook een plek waar ze popmuziek kunnen luisteren en kunnen sporten.
Het tweede gemeenschapshuis wat we gebouwd hebben is in Umamanu (lokale taal en betekent: huis van de kippen) een dorp zo’n 80 kilometer van de stad Waingapu, waar de bewoners allemaal leven van landbouw (rijstbouw en veeteelt). Het dorp heeft nog geen elektriciteit en waterleiding, waardoor de aanleg van wifi nog niet mogelijk was en we een generator op diesel moesten gebruiken om te kunnen zagen en boren. In Umamanu is een jongerengroep actief, die te kennen gaven dat ze wilden meehelpen de klus te klaren. De bouwmaterialen waren nieuw voor deze jongeren, omdat metaal werd gebruikt wat goed verkrijgbaar is op Sumba, waardoor de bouw van het gemeenschapshuis een nieuwe ervaring werd en nieuwe vaardigheden konden worden aangeleerd.
Na overleg met de groep jongeren en de gemeenschap werd besloten om het gemeenschapshuis naast de kerk te bouwen (GKS: Gereja Kristen Sumba). Reden om naast de kerk te bouwen:
- Hier kun je af en toe internet signalen opvangen, de kerk ligt op een heuvel
- De gemeenschap zijn allemaal leden van de GKS Kerk, de kerk speelt een centrale rol in het dorp
- De locatie is strategisch voor training en sportwedstrijden
bouw van het gemeenschapshuis
Behalve de bouw van het gemeenschapshuis werken we ook aan verdere ontwikkeling van de gemeenschap. Er is een vrouwengroep van 20 leden, die gezamenlijk een spaar/leengroep hebben waarmee ze al 500 euro hebben gespaard. (inleg bij aanvang ongeveer 7 euro per persoon) Dit geld wordt uitgeleend en binnen een bepaalde tijd met rente terugbetaald. (bij lening van 35 euro terugbetalen binnen 5 maanden). Tevens wordt er elke maand een bepaald bedrag gespaard. Door zelf te sparen kunnen de vrouwen de woekerrentes die worden gevraagd door woekeraars omzeilen.
De bedoeling is om ook voor jongeren zo’n zelfde spaar/leengroep op te zetten waardoor jongeren ook geld kunnen lenen voor het opzetten van een bedrijfje. Sosoi heeft om dit mogelijk te maken het totale bedrag verdubbeld. De jongeren willen ook nog een moestuin aanleggen en groentes verbouwen.
De vrouwen zijn het afgelopen jaar ook druk geweest met het zaaien en oogsten van traditionele veldrijstsoorten. Dit zijn oude soorten die niet op natte velden worden verbouwd maar op relatief droge velden. Deze rijstgewassen kunnen beter tegen ziektes en hebben geen kunstmest en bestrijdingsmiddelen nodig. De rijst wordt ook niet opgekocht door Chinese handelaren waardoor de rijst zelf wordt gegeten door de bevolking. In het volgende seizoen zijn meer groepen uit de omgeving die hierbij aansluiten. Dit project werd niet gesponsord door Sosoi maar door een Indonesische organisatie.
Aanleg van het sportveld
De vrouwengroep na de maandelijkse vergadering
